donderdag 4 december 2014

Een foto.. of niet helemaal



Tja, ik houd van fotograferen.
Meer dan 9.000 foto's op Flickr, netjes in mapjes.
Maar onder die 9.000 maar een stuk of drie waar ik herkenbaar op sta.

Dozen met negatieven, die ik altijd nog eens in wil scannen. 
Meestal hield ik angstvallig de camera in de hand. 
Selfies waren toen gelukkig nog niet uitgevonden.
Laat staan die houders, waar je je telefoon in kunt klemmen voor een selfie. 


De eerste foto gemaakt samen met mijn vader, zonder toestel maar in de doka.
Fotopapier, een voorwerp erop, licht even aan en dan het wonder van het ontwikkelen en afdrukken. 
De doka was de douche overigens, die voor het vergroten van foto's voorzien werd van een rode lamp aan een spijker op de buitenkant van de deur. 
Ik curate foto's op Scoop.it en maak mapjes op Pinterest.
Maar foto's van mijzelf.. ik vind 't drie keer niks.

Hoe je eruit ziet, het is de verpakking en gaat om de inhoud.
Maar zo makkelijk kom je er tegenwoordig niet vanaf.

Als ik lesgeef over LinkedIn profielen, benadruk ik het belang van een goede foto. Mijn eigen foto was jaren lang een vaag beeld.. tot ik vorig jaar zelf ging solliciteren en ik mijn eigen advies maar eens opvolgde.

Maar meestal wordt het zoiets als dit.. mijn avatar in Second Life van ooit.
Je zult maar zulke tattoos hebben IRL, too much.
En dat zou me waarschijnlijk ook mijn baan kosten.

Zo solliciteren lijkt me wel een uitdaging, als uitsmijter misschien?
Beetje sportschool is dan ook nog wel nodig..



Deze hieronder vind ik leuk omdat mijn hond er zo goed opstaat. Bij de training Flyball en behendigheid met Mike. En bewerkt met een fotobewerkingsprogramma.. Toch een beetje verstoppertje spelen...


Deze dan maar.. gemaakt op een presentatie die ik gaf, ik meen in Gent, met een Bookcrossing mobiele collectie. Het verhaal dat erbij hoorde is veel leuker dan de foto. Verhaal is vast nog wel ergens te vinden.


Mijn LinkedIn profielfoto op mijn cv, Twitter tag en visitekaartje. Gemaakt door een fotografe op een banenbeurs. Het meeste werk leek mijn cv in te korten tot een A4tje, plus het uitlijnen van de pijlen, maar dat was het niet.
Deze foto is er misschien wel een keer of tien opgezet, weer afgehaald en toch maar weer geplaatst.


Nu weer de vraag... Quote: "ik zou graag een foto van jou aanschouwen".
Bekijken is al erg, laat staan aanschouwen...
Maar ja, het doel heiligt de middelen, net als op LinkedIn, net als op mijn CV.

Eindconclusie is, dat ik nogal allergisch ben voor foto's waar ik zelf op sta.
Misschien komt het door die dia-avonden.. Kent u ze nog?
Mien voor de caravan, Mien naast de caravan, Mien lach eens? Brrr.
En verder mag een psycholoog zich erover buigen.
Er zit vast wel een diepere betekenis achter.
Maar eigenlijk boeit dat mij niet, u wel?

Groet en fotografeer voorzichtig.
Rita


 







Clicky Web Analytics